KALBİN’E DEĞECEK BİR ŞEY KALMADI…

Gerçekler vardır elbet ama onu şekilendiren bir odak noktasına bırakan yine bizler değil miyiz işin en tuaf yanı da burası değil mi? ve; o gerçekleri asla değiştiremeyiz … aldığımız her nefes bir umut aşılayacağı yerde , ne denli ağır gelir. o nefes insana en çok acılarda kıvrandığımız da anlarız umudun boşa gittiğini yanan içini bir nebze ısıtacak ufacık bir kırıntı umut olmayışı da cabası üstelik sonra kalkıp yürümek istersin ama: gölgeni takip etmeye çalışırsın  kaybolan yönünü bulmak için ama nafile o da yanlış yöne gidiyordur. hissizlik ne denli zor gelir o zaman umudu; kaybedenler acıyı , gerçeği birbirine karıştırmakla kalmayıp her şeyi yitirmişsin dir. kalbine değecek bir şey kalmamıştır.   kalbine değecek bir şey kalmamıştır.