Yüzmeyi öğrenmeden suya girdim. Gitmek zorunda kalanlardan oldum ve çırpındıkça boğulmaya başladım. Her battığımda biraz daha derinlere kaydım, dalgaların gücüyle sahile vururum diye.

Ümit ettikçe daha derinlerde kayboldum. Direndim ve yüzmeyi bilmeden ayaklarım zemine değdi. Yürüyerek sahile çıkmayı başardım ve kendime geldiğimde ümit edip bu yüzmeyi öğrenmeliydim. Başka çarem yoktu. Çünkü her boğulmak üzereyken direndim mücadele ettim yıllar su gibi akıp gitti. Dönüp arkama bakmaya cesaret edemedim. Yine kalktım ayağa ve tekrar boğuştum dalgalarla. Dorukları gördüğüm zamanlarda kendimi kaybetmedim. Çünkü tekrar batacağımı biliyordum.

Dudaklarımdan dökülen tek hece vardı. Başarmalıyım kaybetme lüksüm yoktu. Ben tek başımayım beni denize atıp gidenler çoktan yok olmuştular.

Her düştüğümde biraz daha battım. Kalktıkça yine battım olmadı…

Hayatla mücadele edecek gücüm kalmadı. Pes etmeyi kendime yakıştıramasam da bıraktım çırpınmayı ve denizin derinliklerine gömüldüm.

Ben yüzmeyi öğrenemedim benimde hazin sonum bu…

16.01.2016
Seher AK