Bir gün gelirde unuturmuş insan yaşadıklarını. Yoksa unutmak zorunda mı bırakılır insan!

Gözler uzaklara dalıp gidince unutmak değil asıl yapılan sadece kaçışmış.

Duruyor mu halen sana aldığım mavi gömleğin yeşil çizgili kazağın. Giyipte karşıma gülüşünle duruşun gelir gözümün önüne mavi gömleğinle önümde diz çöküpte bana bakıp teşekkür etmelerin aklıma geldikçe yüreğim sızlıyor. Meğer unutamıyormuş insan. Sadece unutmaya mahkum ediliyormuş. Ben bunlarla kendimi kandırırken sende kendini avutuyor musun yine hastamısın içim bu yüzden mi acıyor acaba. Sen hissediyor musun başında sabahladığımı. Bedenim değil de ruhumun senin yanında olduğunu hissediyor musun?

Yoruldun mu sende ben gibi. Sence ben tek taraflımı yaşıyorum bu hissi. Ama öyle olsaydı öyle hissederdim tersini hissetmezdim ki. Yüreğin bensiz yine burkuldu mu acıdı mı kabin ben gibi.

Ben ben olmaktan çıkmışken sen zevkinde sevdanda mısın yoksa.

02.04.2016
Seher AK