Bir yüreğim vardı içinde umutlarla dolu olan bir deniz gibi. Misal kıyısına herkesi barındırabilen taptaze hayallerle onlara mutluluk aşılayan bir yürek…
Sandala denizlerine açılan saf temiz duru özlemler barındıran bir limana sahipti…
Hiç hırçınlaşmaya müsaade etmeyen gidişlerden korkmayan bir yürekti bu. Aldıklarına karşılık beklemeden durup izleyen yağmur misali bir yürekti…
Dokununca incinmek yerine yeni bir şeylere öğrenmeye çalışan bir bebek misali bir rüzgar esintisinde sımsıkı limanına tutunmaya çalışan bir kaptandı…
Şimdi bu yürek niye böyle oldu. Korkak kurutulmuş bir deniz yerine bir su göletine dönen korkak bir kaptan olup çıktı…
Nedenleri o kadar çok ki konuşmak yerine susmayı tercih eden suskunluğa sığınmış bir yürek…
Yüreğim, seni incitenler şimdi mutlu peki sen?
22.06.2016
Seher AK